پذیرش بیماران اعصاب‌ و‌ روان در شیراز

پذیرش بیماران اعصاب‌ و‌ روان در شیراز

مشاور و مدرس مددکاری اجتماعی بیماران روانی درشیراز

بیماران اعصاب‌ و‌ روان

 

مددکاران اجتماعی بالینی، اعضای مهم تیم درمانی روانپزشکی و علوم رفتاری هستند که در زمینه کمک به افراد برای پیدا کردن راه حل مجموعه ای از مشکلات اجتماعی که با بیماری روانی همراهند،تعلیم دیده‌اند .اختلالات روانپزشکی غالباً در زندگی بیمار مشکل می‌سازد و روابط فرد، شرایط کاری و کیفیت زندگی او را پیچیده و پر تنش می‌کند. مددکاران اجتماعی با استفاده از ترکیبی از مشاوره فردی، گروه درمانی،خانواده درمانی و ارتباط با بیمارستان و منابع اجتماعی و درمانی می‌کوشند به بیماران کمک کنند و روش‌های حل مسئله را بیاموزند .

 

 

 

مددکاران اجتماعی باور دارند درمان و بازتوانی باید جامع،مستمر،هماهنگ، همساز با اهداف شخصی بیمار،مرتبط با مرحله بیماری،سازگار با فرهنگ و نیازهای فردی بیمار،در فضای همکاری با کارگزاران اجتماعی و به شیوه‌ی دلسوزانه ارائه شود.مددکاری اجتماعی از لحظه پذیرش بیمار،گزارش برنامه‌های درمانی و روند بهبود بیماری،برنامه‌ریزی درمان به صورت انفرادی  و تشویق به مشارکت بیمار در برنامه‌ریزی درمان، درگیر کردن خانواده، ایجاد سیستم‌های حمایتی و منابع اجتماعی با بیمار و تیم درمان همراه هستند .

 

نقش مددکار اجتماعی در توانبخشی بیماران اعصاب و روان به عنوان واسط بین منابع اجتماعی و مراجع ،حامی بیمار در جامعه و خانواده،آموزش دهنده به بیمارانی که فرآیند اجتماعی شدن را به درستی طی نکرده‌اند،ارزیابی کننده به صورتی که اطلاعات لازم را جمع‌آوری می‌کند،مشکلات را ارزیابی می‌کند و با کمک بیمار تصمیماتی برای اقدام می‌گیرند،تغییر دهنده رفتار به گونه ای که در تغییر الگوهای رفتاری، عادات و ادراکات فرد و یا گروه‌ها تلاش می‌کند.تخصص آنها، درک زمینه اجتماعی مشکل فرد، زندگی خانوادگی او و دلایل پیشینه‌ای ابتلای فرد به بیماری است و اطمینان از اینکه به مسایل اجتماعی بیماران مانند مسکن،کار،خوراک،پوشاک و هزینه‌های درمانی‌شان توجه و رسیدگی می‌شود .

 

 

 

مشاوره و مدرس مددکاری بیماران 

مژگان محمدپور

09177132271

 

 

مشاوره مددکاری بیماران روانی در شهر شیراز

مشاوره مددکاری بیماران روانی در شهر شیراز 

الف- هنگام پذیرش

برقراری ارتباط حرفه ای با مددجویان و مصاحبه با همراهان وی به منظور کاهش اضطراب و دریافت اطلاعات لازم درمورد مشکلات اجتماعی و خانوادگی آنان
هماهنگی با واحد پذیرش و تیم درمانی در خصوص فرایند پذیرش یا ارجاع بیماران اعزامی از شهرستانها، مراجع قضایی، سازمان بهزیستی و سایر مراکز
ارائه خدمات مشاوره، ارجاع و پیگیری امور بیمه ای بیماران سرپایی و بستری 
راهنمایی و معرفی مددجویان جهت استفاده از امکانات پزشکی، توانبخشی و حمایتی سایر مراکز از جمله بهزیستی و کمیته امداد امام و مراکز مربوطه ،با درنظر گرفتن محل سکونت آنان
ب- طی دوره بستری

 

ارزیابی اجتماعی مددجویان و ثبت مسائل و مشکلات آنان از طریق ارتباط و مصاحبه با بیمار و خانواده با رعایت اصل رازداری حرفه ای
برقراری ارتباط با سایر موسسات درمانی، بهداشتی، آموزشی، اجتماعی و حمایتی  از جمله سازمان های کمیساریای سازمان ملل  ، ایراک ، اورژانس های اجتماعی، مراکز مداخله در بحران ، ستاد پذیرش بیماران روان ، کمیته امداد امام خمینی، سازمان بهزیستی و...جهت استفاده از امکانات و تسهیلات آنان به منظور رفع نیازمندی های مددجویان در حوضه های وظایف مددکاری.
مصاحبه با مددجو و خانواده به منظور افزایش آگاهی و جلب همکاری آنان در پیشبرد روند درمان
ایفای نقش های رابط و مدیر مراجع (Case Manager)  به منظور تقویت ارتباط  و هماهنگی تیم درمان با خانواده و یا سایر نهادهای اجتماعی
همکاری با تیم درمان برای اجرای برنامه های آموزشی رفاهی تفریحی  بیماران  .
تهیه و ارائه گزارش از وضعیت اجتماعی، اقتصادی و خانوادگی مددجویان بر حسب درخواست کمسیونهای روانپزشکی، مراجع قضایی و سازمان بهزیستی و ...
بازدید منزل (Home Visit) و دریافت اطلاعات از سایرمنابع مطلع جهت شناخت هرچه بیشتر مسائل بیمار و خانواده در موارد ضروری به تشخیص مددکار و یا پزشک معالج
بررسی وضعیت اجتماعی و خانوادگی بیمار و همکاری با تیم درمان جهت تشخیص لزوم نگهداری بیماران مزمن روان در بخش های تحت پوشش سازمان بهزیستی (تعامل با مراکز نگهداری تحت پوشش بهزیستی )
شناسایی شبکه های حمایتی و منابع موجود در جامعه و بهره گیری  لازم از آنها  به نفع بیماران و خانواده های آنان .
 در صورت لزوم ثبت و ضبط و نگهداری  اسناد و مدارک و وسایل مربوط به بیمار روان تا زمان ترخص
مستند سازی فعالیتها و مکاتبات در پرونده های بالینی .
شرکت در جلسات گروه درمانی و ارائه نقطه نظرات و اطلاعات لازم در خصوص مسائل و مشکلاتی که می توانند در تصمیم گیری در مورد بیمار موثر باشد.
راهنمایی، مشاوره ومداخله درزمینه احقاق حقوق بیماران و خانواده با رعایت جوانب امور و هماهنگی با مراجع قضایی و دایره سرپرستی امور محجورین .
پیگیری امور قیمومت بیماران فاقد سرپرست به روش های  مراجعه ، هماهنگی و یا ارائه گزارش به اداره های سرپرستی .توسط مددکار قضایی و یا مددکار بخش .اعلام نظر ویا اعمال نظر در مورد عزل و نصب قیم  در خصوص  بیماران مزمن بستری در پردیسها. و تعیین هویت بیماران مجهول الهویه و بی سرپرست.
·         ارائه آموزش ومشاوره لازم به مددجویان و خانواده آنان درخصوص تشریح عوامل موثر در عود بیماری و اتخاذ رفتارهای صحیح و آگاه سازی در رابطه با حفظ بهداشت روانی سیستم خانواده (با روشهای مددکاری فردی،گروهی و جامعه ای) پیگیری شناسایی

·         بررسی وضعیت اجتماعی، اقتصادی و خانوادگی مددجو و همکاری با تیم درمان جهت تشخیص لزوم نگهداری بیماران مزمن در پردیس  ها و بخشهای مزمن مرکز

·         آگاه سازی و توجیه مددجو و خانواده های متقاضی ترخیص با رضایت شخصی جهت اطلاع از عواقب ترخیص بدون دستور پزشک معالج و قطع درمان و ارائه توصیه های لازم جهت لزوم پیگیری درمان در خارج از بیمارستان

ج- زمان ترخیص و پس از آن

·         پیگیری فرایند ترخیص مددجویان با تشخیص تیم درمان

·         آماده سازی مددجویان  جهت ترخیص از بیمارستان

·         کمک در جهت رفع مشکلات موجود در خانواده مددجو و ایجاد زمینه پذیرش وی در کانون خانواده

·         پیش بینی و اتخاذ تدابیر لازم جهت سپردن بیماران فاقد سرپرست به مراکز ذیربط

·         آگاه سازی مددجو و خانواده در جهت برخورد با مشکلات احتمالی ناشی از بیماری در محیط کار و تحصیل

·         بررسی موانع قانونی ترخیص مددجویان و بر حسب مورد ارجاع به مشاور حقوقی مرکز

·         بررسی وضعیت اقتصادی  اجتماعی و خانوادگی بیمار و مددجویان  و ارائه گزارش مددکاری به منظور نظارت بر میزان پرداخت هزینه های درمانی

·         نظارت بر فرآیند ترخیص مددجویان با واحد ترخیص جهت تحویل آنها به خانواده و یا سایر افراد حقیقی و حقوقی مجاز

·         پیگیری پس از ترخیص وهمکاری با تیم درمان و دفتر آموزش خانواده به منظور پیگیری پس از ترخیص و  پیشگیری از عود علایم .

فعالیتهای  واحد مددکاری در رابطه با بیمارستان و پیشبرد اهداف درمانی

ارائه نظرات و پیشنهادات جهت ارتقاء کیفی خدمات واحد مددکاری اجتماعی به مسئول واحد
 به جهت همکاری با مرکز، و در صورت نیاز ،تعامل با سایر بیمارستانهای دانشگاهی و مراکز غیر دانشگاهی جهت تعیین نوبت مشاوره و سایر خدمات پاراکلینکی و اعلام وقت به بخش های بستری و اعلام به خانواده جهت مراجعه و حضور و همراهی بیمار .
همکاری در جلب مشارکت موسسات و نهادهای مرتبط در خصوص دریافت خدمات بهداشتی،درمانی و رفاهی و بهره گیری مناسب از آنان جهت حل مشکلات مددجویان –تعامل با سازمان ها و اداره های بهزیستی و کمیته امداد ومراکز خیریه ...
همکاری  در جهت پیشبرد آموزش عملی دانشجویان مددکاری در رابطه با فعالیت های مددکاری در بیمارستان.
شرکت فعال در جلسات هماهنگی متشکله در واحد مددکاری به منظور بررسی مشکلات موجود
شرکت در دوره های آموزشی ضمن خدمت ،جلسات وهمایش های مرتبط و برگزاری کلاس ها و دوره های آموزشی و کارگاههای تخصصی که در جهت ارتقا کیفیت حرفه مددکاری اجتماعی صورت می پذیرد.
انجام تحقیقات و پژوهش های اجتماعی-درمانی در مرکز و یا مراکز مربوطه در ارتباط با وظایف واحد مددکاری و ارائه نتایج به مقامات ذیربط، جهت برنامه ریزی های مقتضی با صلاحدید مسئول واحد.
ارائه گزارش های ماهانه و یا موردی مربوط به فعالیتهای واحد مددکاری به مقام مافوق.
انجام سایر امور محوله از طریق مقام مسئول ،در رابطه با حرفه مددکاری،

مددکاری اجتماعی و توانمندسازی اجتماع محورِ بیماران اعصاب و روان در شیراز

مددکاری اجتماعی و توانمندسازی اجتماع محورِ بیماران اعصاب و روان
ارسال شده توسط:مدیریت داخلی وبسایت تاریخ ارسال: می 11, 2017 در یادداشتهای اختصاصی دیدگاه‌ها برای مددکاری اجتماعی و توانمندسازی اجتماع محورِ بیماران اعصاب و روانبسته هستند

چگونه می توان به بیماران اسکیزوفرنیا کمک کرد تا مجدداً به جامعه امروز بازگردند و درجه ی واقعی روابط و هم آمیزی اجتماعی داشته باشند؟                             

ضرورت وجود حمایت اجتماعی در کار با جامعه هدف منجر شده است مددکاران اجتماعی بیش از پیش به نبود آن در جامعه فعلی هوشیار باشند. طبق پژوهش های صورت گرفته نیز، هر چه میزان حمایت اجتماعی افزایش یابد، سطح سلامتی نیز افزایش پیدا می کند. از این نگاه داشتن سلامتی مشروط به داشتن حمایت اجتماعی است (قدسی،۱۳۸۲،به نقل از محمد اسماعیل ریاحی و همکاران،۱۳۸۹)۱

با نگاه اجمالی به وضعیت بیماران صعب العلاج در جامعه و مسائلی که با آن رو به رو هستند متوجه نقصان عظیمی در این فرآیند حساس و اساسی می شویم. اینکه آیا با وجود مشکلاتی که پیش رو دارند و درد و رنجی که از بیماری می کشند حمایت های لازم در زمان بیماری از آنها می شود یا خیر؟ آیا بعد از گذراندن بیماری آینده ای در انتظارشان است و چگونه می توانند به توانایی هایی که قبل از بیماری داشتند برسند؟ سیستم های حمایتی چگونه و چطور در کنار بیماران و خانواده هایشان هستند و هزاران سؤال دیگر که باید به آنها پاسخ گفته شود.

قاسمی،۱۳۷۹ (به نقل از اسگلبرگ، ۱۹۹۳) معتقد است بیماری روانی به عنوان یکی از مهمترین علل از کارافتادگی بوده که عملکرد اجتماعی شخص مبتلا را در ابعاد خانوادگی، شغلی و تحصیلی تحت الشعاع قرار می دهد. میزان شیوع اختلالات روانی در ایران در مناطق مختلف از ۹% تا ۳۶% متغیر است. طبق مطالعات، ۳% از بیماران روانی و ۶/۱% از جمعیت ۱۵ سال به بالا به نحو شدیدی، از لحاظ روانی بیمار بوده و به درمان جدی روانپزشکی نیاز داشته اند. ۲ مطابق نتایج تحقیقات وزارت بهداشت و درمان،۶ درصد ایرانیان مبتلا به بیماری های روای هستند.بر اساس آمارهای ارایه شده،بیماران روانی مزمن شناخته شده در ایران که نیازمند مراقبتدهای ویژه هستند حداقل بیش از ۵۰۰ هزار نفر هستند.۳

اختلالات روانی از شایع ترین بیماری های عصر حاضر بوده که در میان آنها اسکیزوفرنی از همه شایع تر و جدی ترین اثرات مخرب را داراست و در سراسر جهان درمان این دسته از بیماری ها از دشوارترین درمان ها به شمار می آید. مراقبت از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، زحمات و مشکلات فراوانی را برای تمام مراقبین، از خانواده بیمار گرفته تا مراکز خدمات بهداشتی و اجتماعی ایجاد می کند، این بیماری پرهزینه است که علاوه بر بستری در بیمارستان هزینه های عمده درمانی دیگری نیز دارد. بیماری اسکیزوفرن بطور نامتناسبی هزینه های مستقیم و غیرمستقیمی ایجاد می کند، چرا که در اثر ابتلا به این بیماری افراد در سطح بالایی ناتوان شده، عموماً قادر به کار کردن و کسب درآمد نیستند و در ضمن در سنین پایین بروز می کند و مانع کارآیی آنها می شود. در طی چند سال اخیر خدمات گسترده ای برای درمان این گروه از بیماران در بطن جامعه به کار گرفته شد که لازم و کافی نبوده است. با وجود انگ ناشی از بیماری و هزینه های بالای بیماری، کاهش عملکرد فرد در زمینه های اجتماعی و خانوادگی علاوه بر برنامه های درمان نیاز به برنامه های توانمندسازی بلندمدت دارد (با توجه به این امر که بودن فرد در اجتماع ضرورتاً به معنی بهبود یافتن وی نیست) این برنامه ها به عنوان تلاش هایی برای ارتقای جایگاه اجتماعی بیمار اسکیزوفرن می باشند تا فرد گردش زندگی با معنی تری داشته باشد که در نهایت منجر به حس با ارزش بودن و کاهش بدنامی وی می باشد. در ادبیات مددکاری اجتماعی توانمندسازی، درگیر کردن مددجویان و خانواده آنها در تصمیم گیری برای سلامتی در رفاه تعریف شده است که لازمه آن داشتن قدرت یا توانایی برای گرفتن تصمیم است. توانمندسازی به مددجو در فهم نیازها و روش برطرف سازی آنها کمک می کند. با وجود این تعریف ما در کجای بحث حمایت های اجتماعی ایستاده ایم بیماری که در اولین نیازهای اساسی خود بازمانده است چگونه می تواند به توانایی های وسیع تری دست یابد. اگر خدمات حمایتی اجتماعی بر اصول و پایه های قابل درک عرضه شوند بیماران شدید روانپزشکی در جایگاه بهتری به سر خواهند برد که شایسته مقام انسانی آنهاست. برنامه و خدمات سیستم حمایتی اجتماع مدار شامل گستره ای از مشاوره فردی، سرویس های کاریابی، حمایت خانوادگی و آموزش عمومی است.۵ این خدمات ممکن است در بیمارستان، مراکز توانبخشی روزانه، زندگی مستقل یا هر جا که بیمار را بتوان یافت، ارائه گردند.

مواردی که در برنامه توانمندسازی بیماران روانی در جامعه ما جا مانده اند:

قرار دادن بیمار در هر شغلی به جهت بالا بردن عملکرد وی و کاهش عود بیماری

کمک به بیمار در جهت ایجاد پیوندهای اجتماعی واقعی

تلاش برای کاهش بدنامی اسکیزوفرنیا

نویسنده: مریم سیاه پوش | مددکار اجتماعی
منبع: پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران

منابع:

۱٫ محمد اسماعیل ریاحی، اکبر علی وردی نیا، سیده زینب پورحسین، بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی و سلامت روان، فصلنامه علمی-پژوهشی رفاه اجتماعی، سال دهم،شماره ۳۹، ۱۳۸۹

۲٫ محمد عزیزی فهلیانی، استاد راهنما دکتر مصطفی اقلیما، استاد مشاور دکتر غنچه راغب و دکتر حمید خانکه، بررسی تأثیر الگوی سیستمی مداخلات مددکاری اجتماعی بر کاهش دفعات بستری بیماران اسکیزوفرن در مرکز آموزشی درمانی روانپزشکی رازی در سال ۸۷-۱۳۸۸

۳٫ همان منبع

۴٫ عفت بهاری، استاد راهنما دکتر مصطفی اقلیما، استاد مشاور دکتر غنچه راغب،۱۳۹۲بررسی تأثیر الگوی توانمند سازی روانی- اجتماعی بر سلامت روان زنان دارای همسر بیمار روانی مزمن

۵٫ بهبود اسکیزوفرنیا، ریچارد وارنر، ترجمه مهرنوش خشنودی فر و دیگران، نشر دانژه،۱۳۸۸

مددکاری در شیراز وظایف کمیسیون ساماندهی بیماران روانی مزمن

وظایف کمیسیون ساماندهی بیماران روانی مزمن:

1-تشخیص و تأئید بیماری روانی مزمن مراجع

2-بررسی نیازها ، اولویت بندی نیازها

3-بررسی و اعلام نظر درخصوص ادامه پذیرش یا ترخیص بیمار از مراکز شبانه روزی بیماران روانی مزمن با عنایت به نظریه پزشک متخصص معالج

4-بررسی و تشخیص گذاری مجدد برای بیماران روانی مزمنی که در سالهای قبل تشکیل پرونده داده اند .

5-ارجاع پرونده مراجعینی که امکان تشخیص گذاری برای آنها وجود ندارد به کمیسیون عالی ساماندهی بیماران روانی مزمن

 

 ملاکهای تشخیص بیماری روانی مزمن:

1-شروع و پیشرفت تدریجی بیماری.

2-علائم بالینی مشخص آن بیماری حداقل2 سال در فرد دوام یابد و تمایل به عود داشته باشد یا به دلیل بیماری روانی سابقه بستری در بیمارستان ، بیش از یک بار در طی دو سال گذشته داشته باشد.

3-اُفت عملکرد و ایجاد ناتوانی یا معلولیت (در حال حاضر از نظر عملکرد اجتماعی و شغلی و یا هر دو دچار مشکل باشد).

 

تبصره : تشکیل کمیسیون درغیاب حداکثر یک نفر از کارشناسان بلامانع است ( لازم به ذکر است حضور رئیس ودبیر کمیسیون در کلیه جلسات الزامی است )

 

روند اجرا :

1- مراجعه فرد به کارشناس مسئول توانبخشی یاکارشناس اعصاب و روانی شهرستان محل سکونت.

2- ارزیابی اولیه توسط کارشناس توانبخشی یا کارشناس اعصاب و روان واعلام مدارک مورد نیاز به مراجع.

3- اخذ مدارک شامل گواهی از دو پزشک متخصص اعصاب و روان / سوابق بستری در بیمارستان ، عکس و مدارک شناسنامه ای ; توسط کارشناس مربوطه و تشکیل پرونده اولیه

4- ارجاع مراجع به روانشناس بالینی عضو کمیسیون جهت تکمیل فرم شرح حال بیماران روانی مزمن ( فرم شماره 2 ) و فرم ارزیابی عملکرد فردی و اجتماعی تذکر : درصورتیکه شهرستان مربوطه جزء شهرستانهای تابعه شهرستان معین باشد کارشناس توانبخشی موظف است پس از هماهنگی با دبیر کمیسیون آن شهرستان نسبت به تعیین تاریخ تشکیل کمیسیون و ارجاع مراجع به روانشناس بالینی عضوکمیسیون اقدام نماید .

5- ارجاع پرونده به کمیسون ساماندهی بیماران روانی مزمن توسط دبیر کمیسیون تذکر : شهرستانهای تابعه شهرستان معین بایستی کارشناس یامددکار شهرستان را همراه مراجعین اعزام تا پس از اعلام نظر کمیسیون پرونده های خود را جهت اقدامات بعدی با رعایت مراحل اداری به شهرستان برگرداند.

6- بررسی پرونده و ارزیابی بالینی مراجع توسط کمیسیون ساماندهی وتکمیل دقیق فرم شماره 4.

تذکر : اطلاعات شناسنامه ای مراجعین که در فرم شماره 4 پیش بینی شده بایستی قبلاً توسط شهرستان محل سکونت مراجع تکمیل ویک قطعه عکس4*3 در محل مورد نظر الصاق و ممهور به مُهر اداره بهزیستی شده باشد ( فرمهایی که اطلاعات هویتی مراجع در آن قید نشده باشد و بدون عکس ممهور به مُهر باشد از نظر کمیسیون فاقد اعتبار و غیر قابل بررسی است ).

7- ارجاع پرونده به دبیر کمیسیون جهت اقدامات بعدی.

 

تذکر :در صورت اعتراض مراجعین به رای کمیسیون مراتب با رعایت مراحل اداری به کمیسیون استانی ارجاع داده شود. مدارک مورد نیاز جهت ارجاع پرونده به کمیسیون ساماندهی بیماران روانی مزمن

1- مدارک شناسنامه ای

 

2- گواهی از دو پزشک متخصص اعصاب و روان / سوابق بستری شدن درمراکز روانپزشکی 3- فرمهای تکمیل شده فرم گزارش مددکاری (فرم شماره1) ، شرح حال بیماران روانی مزمن ( فرم شماره 2 )و ارزیابی عملکرد فردی و اجتماعی (فرم شماره 3)

تبصره : گواهی اخذ شده نبایستی از متخصص اعصاب وروان عضو کمیسیون ساماندهی بیماران روانی مزمن باشد. « اقدامات لازم بعد از رأی کمیسیون » 1-بازدید منزل و بررسی و ضعیت اقتصادی و اجتماعی مددجو وارائه گزارش 2-تکمیل فرم شماره 5 ( شناسنامه جامع بیماران روانی مزمن )

3-ورود اطلاعات توانخواه به بانک اطلاعات مددجویان و ثبت شماره پرونده بانک روی فرمهای مربوطه 4-ارائه خدمات توانبخشی با عنایت به مواردزیر :

الف : اگر طبق رأی کمیسیون بیماری مراجع مزمن واز کار افتاده تلقی شود، بدان معناست که شدت بیماری روانی درمحدوده شدید/ عمیق می باشد و در صورت احراز شرایط از دیدگاه مددکاری مشمول خدمات مستمر وغیر مستمر سازمان خواهد بود.

ب : اگر طبق تشخیص کمیسیون بیماری مراجع مزمن ولی از کارافتاده تلقی نشود بدان معناست که شدت بیماری روانی در حدود خفیف/ متوسط می باشد و صرفاً از خدمات غیر مستمر سازمان بهره مند خواهد شد.

تبصره : این دسته از مددجویان در صورتی از مستمری برخوردار خواهند شد که گزارش مددکاری بیانگر وجود مشکلات شدید اقتصادی و معیشتی باشد و به تأئید معاونت امور توانبخشی رسیده باشد.

ح: بیمارانی که بیماری آنها مزمن نباشد مشمول هیچ یک از خدمات نخواهند بود; لذا نیاز به تکمیل پرونده نمی باشد.

 تبصره 1: ارجاع بیماران روانی مزمن بالای 60 سال به دفتر امور سالمندان .

تبصره 2: ارجاع بیماران روانی مزمن با بهره هوشی زیر 70 به دفتر معلولان ذهنی .

 

مددکاری تشخیص بیماری روانی درشیراز

تشخیص: تعیین ماهیت ، طبیعت و نوع بیماری را که با استفاده از تهیه شرح حال کامل ، معاینه ، مصاحبه و تجزیه و تحلیل علائم ، نشانه ها و یافته های پاراکلینیکی ( آزمایش، تصویر برداری ، آزمون های روان شناختی و ...) صورت پذیرد «تشخیص » می نامند.

مددکاری تشخیص بیماری روانی درشیراز

مددکار بیمار روانی مزمن مجهول الهویه وبی سرپرست در شیراز

بیمار روانی مزمن مجهول الهویه وبی سرپرست : مشخصات فردی خود را نمی داند، مستنداتی مبنی برتأئید هویت وی وجود ندارد، بنا برحکم مرجع قضائی فاقد هویت مشخص و مدارک شناسایی معتبر بوده یا فاقد سرپرست وقیم قانونی باشد.

مددکار بیمار روانی مزمن مجهول الهویه وبی سرپرست در شیراز

مددکاری بیماری روانی مزمن در شیراز

بیماری روانی مزمن : به بیماری اطلاق می شود که علائم بالینی مشخص آن بیماری به مدت حداقل 2 سال در فرد وجود داشته باشد و یا بیمار روانی سابقه بستری شدن در بیمارستان به مدت بیش از یک بار در طی دو سال گذشته داشته باشد و در حال حاضر از نظر عملکرد اجتماعی وشغلی ویا هردو دچار مشکل باشد

 

مددکاری بیماری روانی مزمن در شیراز

مددکاری بیماران روانی مزمن در شیارز

 بیماران روانی مزمن : به گروهی از بیماران مبتلا به اختلالات روانی اطلاق می گردد که بیماری آنها شروع و پیشرفت تدریجی داشته باشد ، به مدت طولانی ( حداقل 2 سال ) دوام یابد و تمایل به عود داشته ،منجر به افت عملکرد وایجاد ناتوانی یا معلولیت شود; بیمار به دلیل بیماری روانی سابقه بستری شدن در بیمارستان به مدت بیش از یک بار درطی دو سال گذشته را داشته و در حال حاضر از نظر عملکرد اجتماعی و شغلی و یا هر دو دچار مشکل باشند. این نوع بیماری شامل : اسکیزوفرنی ،اختلالات خلقی عاطفی ، اختلالات نافذ رشد (کودکان اتیستیک) و مانند آنها می شود

مددکاری بیماران روانی مزمن در شیارز

مددکار بیمار روانی در شیراز

بیمار روانی : هر نوع ناسازگاری ، نابهنجاری روان شناختی و رفتاری شدیدی که اختلال در کارکردها و عملکرد های اساسی فرد را سبب شود ومداخلات تخصصی راایجاب نماید « بیماری روانی » نامیده می شود .

 

مددکار بیمار روانی در شیراز